گوته
گوته
گوته، شاعر پرآوازه آلمانی پس از آشنایی با دین اسلام و پیام آور این ایین یگانه، قطعه شعری با عنوان «نغمه محمد » درباره پیامبر اعظم سرود. این قطعه شعر از زبان نزدیک ترین خویشان پیامبر؛ یعنی حضرت علی علیه السلام و حضرت فاطمه گفته می شود. گوته در شعرش همه مراحل و مقاطع دعوت رسول اکرم و راهنمایی اش در میان مردم را به زبان توصیف و تشبیه و نماد می آورد. شعر گوته با محوریت معرفی شخصیت والای پیامبر از زبان دو دردانة تاریخ اسلام و تشیع روایت می شود. اما همان طور که این مسئله را با خواننده اش در میان می گذارد، مسیر تاریخی پیامبر و همچنین گسترش مرزهای اسلام در جهان را نیز به عنوان بخش تاریخی متن، مورد تأکید و توجه قرار می دهد. پایان شعر با اعتقاد و ایمان این شاعر آلمانی به معاد و جهان ازلی و همچنین یقین وی بر پیروزی رسالت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله همراه است. شاید شیفتگی و علاقه شاعر به زندگی و مذهب پیامبر است که فردی اروپایی و غربی را با آن همه تهاجم فلسفه های متضاد و مختلف در پیرامون خود، به مفاهیم معنوی و والای اسلام علاقه مند می سازد. اینک قسمتی از شعر نغمه محمد را می آوریم: «بنگر بدان چشمه همان که از کوهساران می جوشد چه با طراوت و شاد و می تراود به سان چشمان ستارگان آن گاه که می درخشند و با ورودی پیشوا گونه و راهبر همه چشمه ها را که برادر اویند با خویش همراه می سازد و در آن پایین اعماق درّه در مقدم این رود، گل ها می رویند و سبزه ها از نفسش حیات می یابند